Etiraf edim ki, bəzən məndən radikal müxalifətə qarşı niyə bu qədər aqressiv olduğumu soruşanlar tapılır.

Hətta soruşmağa çəkinsə də soruşmaq istədiyini qırımından hiss etdiklərim var. Və onların hər birinə + hər dəfəsində verdiyim cavab təxminən eynidir: "Əgər hansısa qaragüruhçu əbləh, siyasi üzdəniraq, qolçomaq təfəkkürlü ünsür, küçə gədəsi və ya qadını ölkənin ən dəyərli insanlarını utanmadan-qızarmadan, özünə güzgü qarşısında baxmadan hədəf alırsa, mən belələrinə qarşı əsla və əsla susqun qala bilmərəm! Əgər siyasi imicini dəyişərək hazırda qatı müxalifətçiyə çevrilən xanım – hansı ki, vaxtilə xaricdə, beynəlxalq tədbirdə, içkili vəziyyətdə, hamının gözü qarşısında, nümayişkəranə şəkildə: "Gedim, gecəni keçirmək üçün özümə bir xarici kişi tapım", cümləsini işlətməkdən utanmamışdı – bu gün kiməsə "əxlaq dərsi” keçməyə çalışırsa, mən onun saxta mühazirələrini və riyakar məsləhətlərini rahat-rahat dinləyə bilmərəm! Əgər Qarabağı satan mürtədlər, "bandit”lər Qarabağı geri qaytaran Komandanı nədəsə ittiham edirlərsə, əgər öz ailəsindən bixəbər yaramazlar başqalarının ailəsi haqda həqarətlər, iftiralar yağdırırsa, əgər millətin də, dövlətin də maraqlarını xarici piştaxtalarda hərraca çıxarmağa, keçi qiymətinə satmağa, qumara qoymağa hazır olan Əli Kərimli kimi, Cəmil Həsənli kimi "namus və şərəf çatışmazlığı” sindromundan əziyyət çəkən buqələmunlar bu gün həyasızca düzgünlükdən, ədalətdən, kişilikdən dəm vurursa, mən onların cavabını ultra-mədəni şəkildə, bərli-bəzəkli, ütülü cümlələrlə verə bilmərəm!